مستم از جام تهی...

مرز در عقل و جنون باریک است
کفر و ایمان چه به هم نزدیک است

عشق هم در دل ما، سردرگم
مثل ویرانی و بهت مردم

گیسویت تعزیتی از رویا
شب طولانی خون تا فردا

خون چرا در رگ من زنجیر است
زخم من تشنه‌تر از شمشیر است

مستم ازجام تهی حیرانی
باده نوشیده شده پنهانی

عشق تو پشت جنون محو شده
هوشیاری است، مگو سهو شده

من و رسوایی و این بار گناه
تو و تنهایی و چشم سیاه

از من تازه مسلمان بگذر
بگذر از سر پیمان، بگذر

دِین دیوانه به دین، عشق تو شد
جاده‌ی شک به یقین، عشق تو شد

مستم ازجام تهی حیرانی
باده نوشیده شده پنهانی…

---------------------------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت: یاد سهراب بخیر...خوش گفت  "دیرگاهی است که در این تنهایی رنگ خاموشی در طرح لب است"

کاش واقعا بودند آدمایی که درد را بفهمند

لطفا درد را به عشق های خیابانی این روزگار برداشت نکنید

منظور من از درد تفکراتیست که برای آن ها نه صبری داردم و نه گوشی برای شنیدن

از درون حتی خاکستری برایم باقی نذاشته

آتشی که به جانم افتاده و مرا تا مرز جنون می برد...

السلام علیک یا امام رئوف...

تنها تو می دانی چه می گویم...

خدایا شکرت....

خدایا شکرت که گوش هایی دارم برای شنیدن...
همین الان بر زبان آوردم وقتی با یک خانم ناشنوا همسفر شدم به مدت کوتاه چند دقیقه و باایشان هم کلام شدم.
دلم گرفته...
چقدر من بنده ی بدی هستم...
چقدر بد هستم که نمیبینم تمام لطف ها و محبت های تو را

بی عنوان

بگذار بگویم که از سراب این و آن بریدم..
سحر اضافه کن به فهم آسمانم

دوستت دارم خدا...

با هر چه عشق
نام تو را میتوان نوشت...
با هر چه رود
راه تو را میتوان سرود...
بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را
با دست های روشن تو میتوان گشود

آرزو

آرزو؛ دست نوازشگر خداست که در ذهنتان را می کوبد
تا موهبتی عظیم تر را به شما ببخشاید
هنگامی که دلتان از آرزویی ژرف لبریز است؛
نشانه ی آن است که پیشاپیش مهیا شده است
تا آن را باز شناسید و بپذیرید
 (قانون توانگری؛کاترین پاندر)

دل قوی دار؛ سحر نزدیک است...

من
شکوفایی گل های امیدم را
در رویاها می بینم
و ندایی که به من می گوید:
"گرچه شب تاریک است؛
دل قوی دار؛سحر نزدیک است...

ششمین سحر ماه رمضان سال 1393

اینجا باران می آید...
خدا می داند که به خاطر دعای چه کسی بر سر مردم شهر من این رحمت نازل شده؛
 اما هرچه که هست بخششی است واسع
از جانب پروردگارم
برای همه.
پس التماس دعا...

پنجمین سحر ماه رمضان 1393

گاهی آدمی چقدر میتونه بد اخلاق باشه!!!
 خودم را عرض میکنم...
گاهی فکر میکنم خدا اگر بخواد منو با بد اخلاق شدن هام بسنجه کلا باید فاتحه ی وجودم را بخونم
خدایا من را ببخش که تو هر چقدر مهربان و خوش خلق هستی
من بدخلقم و نامهربان
ببخش که خلیفه ی خوب و صالحی نیستم برای خدایی مثل تو...

برای مادرم

امروز روز دوم افتتاح این وب است.

امروز با مامان کلی حرف زدم ،از برنامه هایم، از دلتنگی ها و تمام مشکلاتی که در مقابل خود می بینم

باز هم با همان لبحند و حوصله ی همیشگی پاسخم را داد

خدا سایه ی هیچ مادری را از سر بچه هایش کم نکند

به حدی به مادرم این مدت وابسته شدم که خدا می داند،انگار این چند سال فراموشش کرده بودم،مثل تمام انسان هایی که از روی عادت از جلوی چشمانمان می گذرند و اصلا نمی بینیمشان.مثل تمام آدم هایی که در طول روز در تاکسی ،اتوبوس، دانشگاه و...می بینیم

انگار مادرم را هم مثل همه ی آن ها می دیدم.

خدا را شکر کردم که قبل از آنکه دیر شود دیدم...

دیدم مادری را که با اینکه سرما خورده بود باز روی پا می ایستد و ناهار می پخت تا ظهر که قوم یاجوج ماجوج گرسنه از راه که می رسند، با غذای گرم از آن ها پذیرایی کند

دیدم مادری را که با تمام خستگی هایش بازهم به تمام ایرادات کوچک و بزرگ من لبخند می زند تا نکند دل نازک ناردانه اش ترکی بردارد.

غصه اش را درون نگاه مهربانش پنهان می کند تا لحظه ای احساس تنهایی و غم به دل ناردانه نرسد

دیدم مادرم را

مادری را دیدم با تمام آرزوهایی که به خاطر من از آن ها گذشته است،باز هم نگران آرزوهای کوچک و بزرگ دخترکش می شود

دیدم مادرم را

شاید در این متن زیاد نتوانستم از مادرم بنویسم

دنیاییست این زن که من هنوز در اول راه کشف وجود مهربان او هستم

خدا را شکر می کنم که هست

به خاطر تمام مهربانی هایت مادرم، خدا را شکر می کنم...

بدون تو ناردانه هیچ است...

هیچ...

دغدغه ی روزمره ام ، بودن توست !

نفس کشیدنت ...

ایستادنت ...

خندیدنت ...

"مــــــــــادرم"

تو باشی و خدا

دنیا برایم بس است ...